Peygamber Efendimiz veda haccını yapıp Medine'ye geri döndükten bir süre sonra hastalandı. Görevinin sona erdiğini ve bu dünyadan ahrete göçme zamanının geldiğini anlamıştı. Hastalığı günden güne artıyordu. Hasta iken de ezan okuyor ve mescide gidip, namazları kıldırıyordu. Fakat vefatına üç gün kala hastalığı fazla ağırlaştığından mescide çıkamaz olmuştu.

Hz. Ebubekir'in cemaate imamlık yapmasına ve onlara namaz kıldırmasını emretmişti. Kızı Hz. Fatıma her gün muhterem babasını ziyaret ediyordu. Efendimiz ölüm döşeğinde iken kızına şu nasihatte bulundu:

'' Ey Peygamberin kızı Fatıma! Seni ahiret gününün sorumluluğundan (kendini) kurtaracak hayırlı işler yapmaya bak. Peygamber kızı olman sana bir şey kazandırmaz. Ben seni, o günün dehşetinden kurtaramam.''

Vefatından iki gün önce Sahabe-i Kiram'dan bazılarının yardımıyla mescide geldi. Yavaş yavaş minbere çıktı. Mübarek yüzünü cemaate doğru döndürerek şöyle buyurdu:

'' Ey Müslümanlar! Şayet birinize karşı bir kötülük yapmışsam, onun karşılığı kabule hazırım. Kime vurduysam işte sırtım gelsin vursun. Kimin bende alacağı işte malım gelsin, alsın.''

8 Haziran pazartesi sabahı, Peygamberimizin hastalığı biraz hafifleyince mescide gitti. Oturduğu yerde imam olan Hz. Ebubekir'e uyarak sabah namazını cemaatle birlikte kıldı. Mescid'den evine dönünce hastalığı arttı. Nihayet, öğle üzeri Peygamberimiz elini kaldırdı, şahadet parmağını yukarı doğru dikti. Artık Resul-i Kiriya Efendimiz, bu fani dünyada son dakikalarını yaşıyordu.
Hz Muhammedin Vefatı

Bu esnada Hz. Cebrail, Hz. Azrail’le geldi. Resul-i Kibriya Efendimizin hal ve hatırını sordu; sonra, ‘’ Ölüm Meleği Azrail, içeri girmek için iznini ister! Dedi.

Resul-i Kibriya Efendimiz müsaade edince, Hz. Azrail içeri girdi. Efendimizin önüne oturdu.

'' Ya Rasulallah! Dedi. ‘’ Yüce Allah, senin her emrine itaat etmemi bana emretti. İstersen ruhunu alacağım, istersen sana bırakacağım!’’ dedi.

Resul-i Kibriya Efendimiz, Hz. Cebrail’e baktı. O da, ''Ya Rasulallah, Mele-i A’la seni beklemektedir! Dedi.

Bunun üzerine, Hatemü’l-Enbiya Efendimizi ''Ya Azrail, gel, memuriyetini yerine getir'' diye buyurdu.

Mübarek başları Hz. Aişe’nin kucağında, göğsüne dayalı idi. Yanında su kabı vardı. İki elini suya batırıp ıslak elerini mübarek yüzüne sürdü. Mübarek dudaklarından ‘’ La ilahe illallah’’ cümlesi döküldü. Sonra elerini yüzünden kaldırdı. Gözlerini evin tavanına dikti. ‘’Allah’ım, Refik-i A’la!’’cümlesini tekrarlaya tekrarlaya 63 yaşında mübarek ruhu Refik-i A’la’ya yükseldi.